Lid sinds: 5 augustus 2015 (45 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 1653 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
De geleerden zijn het er eindelijk over eens. De meeuw luisterde oorspronkelijk naar de naam ‘geeuw’. Hoe dat zo kan? De verklaring is heel eenvoudig. Toen de Vikingen lang geleden over de grote wateren voeren spotten zij een vreemde vogel hoog op de mast. Omdat deze voortdurend vreselijk zat te gapen noemden ze hem ‘Geeuw’. Totdat het beestje ineens lucht […]
Zijn ene pootje is langer dan het andere. Om maar met de clou in huis te vallen. Het zal je maar overkomen. Als rare vogel, als meeuw. Dood onder de tafel geschoven te worden. Na gedane zaken. Je wenst het je ergste vijand nog niet toe. Maar ja, de liefde zorgt vaak voor storm. In het hart en in de […]
Charadriiformes Is een Griekse meeuw met een wat lange naam. Door zijn gevleugelde vrienden wordt ie meestal Grard genoemd. Ook geen makkelijke naam, maar in ieder geval korter. Het bekt ietsje beter. Wel zo makkelijk bij het elkaar roepen in de lucht. Grard is een mantelmeeuw die de boel graag op stelten zet. Hij woont nog niet zo lang in […]
Met kleine schepjes lopen ze over het strand. De taakstraf die ze hadden gekregen was nog niet zo verkeerd. Een strand schoonmaken in de blakende zon was beter dan garenrolletjes opdraaien in een donker hol. “Als jij nu de zeezijde doet, doe ik de strandzijde.” “Ja, en dan draaien we telkens na 100 meter om.” Zo gezegd, zo gedaan. De […]
Met 120 woorden schilder ik mijn stukje. Met kleine en grote woorden veeg ik het witte kader dicht. Verplicht gebruik ik de hele pot woorden. Kleurrijk, met verve. Ik overweeg nog wat structuur aan te brengen, maar kan helaas geen ruwe borstel vinden. Met kwast voor de randen en hoekjes en een zachte roller voor het grote vlak, vul ik […]
Als een kudde trekken ze door de woestijn. De woestijn van Priscilla. Met pakken yoghurt. Vanilleyoghurt. Kamelen hebben ze niet kunnen vinden. Dus gebruiken ze een bus. Een bus gespoten in de kleur vanille. Ze zijn gelukkig. Gelukkig op zijn Abba’s. Pril Zweeds geluk. Het geluk heet Konvooi. Konvoois geluk. Voois. Konvoois. Ze bedrijven de liefde op de bus. Groteske […]
Geen papa en geen mama meer. Dan ben je wees. En als je wees bent dan valt dat zwaar. Ik heb er lang moeite mee gehad. Geen papa en geen mama hebben op jonge leeftijd is geen sinecure. Gelukkig ben ik goed opgevangen. Troost vond ik in het schrijven. Al op jonge leeftijd. Mijn favoriete woord is creatief. In de […]
Nog nooit was een volksverhuizing zo bizar verlopen. Hier werd geschiedenis geschreven. Germanen, Hunnen, Kelten, Slaven, ze vallen erbij in het niet. Qua methodiek en aanvalsdrift ongekend. Waar kwamen ze nu precies vandaan? De Konvooien. Dat ze voois handelden drong al snel door in Europa. Het ontleende de Konvooien zelfs hun naam. Ze kwamen te land, te water en uit […]
Er springt een komkommer door mijn tuin. Ja echt. Op hele kleine dunne pootjes. Hij draagt een klein zwembroekje en een petje. Ja, ik zie het goed. Onmiddellijk bel ik de correspondent van het plaatselijke leugenaartje. Dit is nieuws. Een primeur. “Denkt u nu echt dat ik bij u langskom om een stukje te schrijven? Ik heb wel wat beters […]
Ik heb het niet zo op stichten. Zeker niet als het voortkomt uit ijdel geloof. Laatst had ik weer een stichtingslid aan de deur. Sinds kort heb ik een nieuwe methode ontdekt om deze ongenode gasten te verwelkomen. Ik plaats een stoel in de gang en laat het stichtingslid zijn verhaal doen. Zolang ie maar wil. Intussen drink ik een […]
