Schrijver
Mien
Lid sinds: 5 augustus 2015 (45 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 1653 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
Biografie van Mien
Meemaker. Loves to write. Geboren in een attractiepark in Brühl. Polsstokletterhoogspringer in vrije tijd.
Geschreven stukjes
25 augustus 2023 | 120w | 3 reacties
Gekscherend denk ik wel eens bij de kapper, zal ik me eens maf laten knippen? En toch wordt het weer, doe maar hetzelfde als de vorige keer. Achter en zijkanten kort opknippen, boven normaal. Niet vanwege de kosten van de kapper maar gewoon, om er van af te zijn. Duidelijk niet mijn hobby. Maar, dat geldt niet voor iedereen. Zo […]
23 augustus 2023 | 120w | 7 reacties
Gezocht vrouwen en dames, voor een akkoordje. Ja, ja, ik weet het. Die zijn vanzelfsprekend. De akkoordjes. Net zoals bij de heren en mannen. Met dit verschil, dat het bij heren en mannen geregeld moet worden, en bij vrouwen en dames er gewoon mee gegooid wordt. Strikt genomen doen heren en mannen er heel interessant over, terwijl bij dames en […]
22 augustus 2023 | 120w | 5 reacties
Daar loopt hij over het touw, op zijn sloffen, de neus omhoog, geblinddoekt. Hij wil het publiek dat onder hem staat of zit niet zien. Wat heeft hij een spijt. Maandagochtend om vier uur werd het verdict gesloten, dronken aan de bar. Een herenakkoord tussen twee feuten, met pakweg dertig biertjes achter de kiezen, per persoon. Voor zijn gevoel heeft […]
22 augustus 2023 | 120w | 8 reacties
Mannenliedjes zijn er veel geschreven. Schippersliederen en truckerslieden. De dames doen bij de laatste gelukkig ook mee. Er is zelfs een televisieprogramma aan gewijd. Top. En ja, ook de Jeugd van Tegenwoordig, vier stoere kerels inmiddels, waarvan een met groen haar, deden afgelopen weekend Lowlands Alpha-tent bijna barsten. Voor de 6e keer alweer op het hoofdpodium. Herenakkoorden kwamen uit hun […]
17 augustus 2023 | 120w | 9 reacties
Roger is er klaar voor. Hij voelt zich helemaal senang. Mirka klopt op de deur. Voor een belangrijke wedstrijd slapen ze altijd gescheiden. Vanwege Mirka’s nukken. Ze praat in haar slaap. Schwyzerdütsch, Schwizertitsch, Schwyzerdytsch, Schwiizertüütsch, Schwyzertütsch, oftewel Zwitserduits, een Hoogalemannisch dialect binnen het Duits. Daar wordt Roger heel onrustig van. ‘Heb je alles bij je Liebling?’ Roger leest nog eens […]
14 augustus 2023 | 120w | 7 reacties
Niet alleen dieren hebben er last van, uitgezonderd knuffelhonden en -katten. Mensen, bah. Ze jagen achter je aan, willen altijd iets van je. De schrik op het lijf krijg je ervan. Zeker als ze dicht tegen je aan staan, in de trein of tram, of tijdens een popconcert. Ze stinken, ruiken onaangenaam en bedelven je onder hun lichaamsgeur. Mensen, bah. […]
11 augustus 2023 | 120w | 4 reacties
Het naslagwerkroom zit op haar lippen. Vers uit de bus. Een tractatie die ze zichzelf heeft toegestaan na noeste arbeid. Maar eerst moest ze zich bevrijden uit de naslagwerkroom. Weken had ze zich opgesloten in dit bijzondere peeskamertje. De vingers krom had ze zich geschreven. Weliswaar geen roman en ook geen fantasy maar een real life gedicht. Over de liefde, […]
9 augustus 2023 | 120w | 7 reacties
Nog nooit zo verrast dan door de ontdekking van de mens, grotwezen avant la lettre. Hoewel vleermuizen ouder zijn, kan deze jongeling of vrouweling, wie het eerste was weet niemand, wedijveren met ieder specimen of monster. Bizons, wolven, mammoeten, hij of zij kan ze allemaal aan, getuige de naslagwerken van Lascaux. Maar beste lezer laat u niet foppen. Onlangs bezocht […]
7 augustus 2023 | 120w | 4 reacties
Billenkoek, dat krijg ik regelmatig. Stout. Niks in de hoek staan. Straf. Om niets. In bed voel ik het pas echt. Mijn billen staan vol naslagwerk. Wrijven helpt niet. De koude lakens wel. Liggen op mijn buik dus. Dromen komen snel. Om snel in te verdwijnen. Vol jazz. Art Blakey, Max Roach, Toni Williams, ze komen allemaal voorbij. Ultieme drumsessie. […]
4 augustus 2023 | 120w | 8 reacties
Ik vouw een bootje van rotspapier. In alle kleuren grijs en groen. Laat het los op blauw water. Opdat het ver mag dobberen. Aan de horizon verdwijnt langzaam de zon. In haar donkerrode gloed nog een klein puntje van papier. De rivier is zo breed, niet te overzien. Hij lijkt niet in de lengte maar in de breedte te stromen. […]