Lid sinds: 5 augustus 2015 (45 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 1653 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
Schaapjes op het droge denk je dan. Niets is minder waar. Het schip zinkt, zojuist uit papier gevouwen. Kinderen huilen, dieren vluchten, planten stokstijf van angst. Het water tot aan de lippen. Mensheid vermoord. We kijken weg, trekken portemonnees, zijn zelf schuldig aan het debet. Tirannie regeert, schijnheiligheid prevaleert. Hoe lang nog hoe lang. Kort gezwegen onder ons schreeuwt niemand […]
Supermarktergernis. Daar sta ik dan met twee kortingsbonnen. Eentje voor Noorse zalm, eentje voor kaasplakken van Gijs. Weer niets in de rekken. De bonnen al twee keer verlengd. En volgende week ben ik twee weken weg. Ik meld me bij de afdeling bloemen. Daar worden bonnen voor reclame-acties sinds kort afgehandeld. De Plus lijdt onder personeelstekort. De service-balie kan het […]
Ik heet Mien en hoe heet jij? Een verbaasde blik. Kom op je weet het wel? Hij kijkt naar buiten, verdwaald. Het begint met een M. Langzaam heft hij zijn arm op en wijst naar een kleine foto aan de muur. Nee, nee, dat is papa. Een kleine frons verschijnt op zijn hoofd Kom op je kunt beter. Hoe heet […]
Koele kikker springt in moeras van groen water en krijgt een kleurtje hij spot haar ineens bolle ogen puilen uit tong hangt naar buiten zij ziet hem zitten prinsheerlijk zonder wit paard een klein minpuntje klapzoenen door lucht blozende kaken vuurrood kwijlen volgt weldra dan duikt hij onder zij breekt met het oppervlak spiegel gebroken snakkend naar adem komt hij […]
Sittard, 1969. Rousseau tekent aan de keukentafel en kauwt op chocola van Bensdorp. Hij mist iets in de Bros. Iets stevigs. Met een kookpan duikt hij de kelder in. Smelt een flinke reep Callebaut chocolade tot 45 graden en tempert deze tot 35. Gooit er vervolgens geroosterde pinda’s doorheen en boetseert met twee lepeltjes de massa tot kleine hoopjes. De […]
Droevig neemt hij het houtskooltje in zijn hand. Tranen stromen over wangen en handen. Wat een verdriet. Het zigeunerjongetje van Verminder is er niets bij. Toch probeert hij de emotie vast te houden. Hij moet er even doorheen, weet dat scheppen pijn kost. Hij is niet de enige die geleden heeft onder scheppingsdwang. Geketend in eigen gedachten wil de tekening […]
Ik verkies in deze column communicatie boven cultuur, terwijl ik zit te eten en drinken met mijn familie, die vol van fictie vaak de liefde bedrijft in een maatschappij die mensen en natuur in teken van poëzie boven politiek stelt. Zo dat vraagt wellicht om een nadere verklaring. Ik zal de zin even ontleden. Uw zin en mijn zin. Zin […]
Opnieuw proberen. Proberen gaat altijd opnieuw. Anders heet het herhalen. In herhaling vallen is altijd hetzelfde. Tenzij de herhaling een variatie kent. Een wedstrijd kan zich bijvoorbeeld herhalen met verschillende uitslagen. Drie variaties. Winnen, gelijkspel of verliezen. Met dezelfde cijfers maakt het compleet. De herhaling. Een complete herhaling aldus. Opnieuw proberen doen we dus niet meer. We proberen het gewoon. […]
Mijn neus vangt een bijzonder geurspoor op. Het ruikt een beetje naar een dennenbos. Zou je in de ruimte waar ik me bevind niet een, twee, drie verwachten. Een bos in zo’n vreselijk klein kamertje is moeilijk voor te stellen. Ik ruik ook iets anders tussen de dennen door. Een wee warm luchtje prikkelt mijn neus. Ook daalt een lichte […]
Het dringt niet echt meer tot me door. De geur van oud tapijt. De geur van een veel te kleine ruimte, zonder ramen, zonder afzuiging, alleen een kleine spleet, onder in de hoek, die een klein beetje licht doorlaat, die heel, maar dan ook heel langzaam, zuurstof geeft, maar veel te weinig. De kleine ruimtegeur benauwt, voor eeuwig, tot de […]
