Lid sinds: 5 augustus 2015 (46 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 1653 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
Mijn vuurtoren staat altijd recht omhoog. Niet scheef, zoals de Toren van Pisa. Neen. Loodrecht omhoog. In Westkapelle. De mooiste vuurtoren ooit gezien. Hij staat dus hartstikke omhoog gericht. Nu zijn er ook vuurtorens die niet omhoog gericht staan. Krom. En uit evenwicht. Al zou je dat van een vuurtoren die ik voor ogen heb niet zeggen. Het is een […]
IK zie spoken. Op zich niet erg. Ik houd er wel van. Maar dit zijn heel bijzondere. Ze zijn gekleurd en niet wit. Ik weet niet precies wat het met me doet. Eigenlijk is het best schattig. Witte spoken zijn veel enger. Maar dat ligt besloten in een collectief bewustzijn. Ik laat dat los en ga wat aan met een […]
Fluïde voelt mijn body. In alle opzichten. Van binnen en van buiten. Het is dat sap en vocht niet echt kan zweven. Proporties buitenaards daar gelaten. Maar zo voelt het wel. Roze? Nee, ik heb er geen kleur bij. Babyroze komt wellicht in de buurt maar ligt te veel voor de hand. Ik zoek het meer in de kleuren groen […]
Ik sta voor de Sint Jan, de kathedraal van Den Bosch. Ja, Boschenarren, geschreven zonder es apostrof. Dat durf ik niet in mijn 120 woorden stukje. Ik weet het is in jullie ogen heiligschennis, maar toch. Nood breekt wet. Ik zal toch niet een woord te veel schrijven en mijn stukje plots zien verdwijnen? Nee, nee, gaat niet gebeuren. Ik […]
Pyjama is tot geen enkel woord terug te brengen. Py lijkt op pythagoras en jama op een klaagzang van een puber in straattaal. Py is ook nog een getal. Iets met drie vier een en oneindig veel cijfers achter de komma. Gelukkig hebben we wel veel kleurige en veel vormige pyjama’s. Strepen, blokjes, ruitjes, zoutjes, bolletjes, diverse figuurtjes, portretten en […]
Don Krapone krabt zich op zijn hoofd en strijkt een lucifer aan op het kale hoofd dat voor hem zit. Dubbelop. Het hoofd is namelijk tevens hoofd van een bedrieglijke bende schorremorrie dat de buurt rond Napels onveilig maakt. Maar nu zullen ze anders piepen. Het hoofd van het hoofd van de grande Buritoclan wordt door Don gebruikt om een […]
Wat een raar woord. Bijbeltegoed. Ik zie het op de raam van de lokale slager staan. Dat de slager gelovig is dat wist ik wel. Net als de groenteman een heilig boontje. Maar om nu reclame te maken met een bijbeltegoed? Ik vraag het me af. Toch maakt het me nieuwsgierig. Ik stel me er vanalles bij voor. Bij een […]
Het mag weer. Kermis in coronatijd. En dan denk ik aan Tilburg. Want daar brandt nog licht. Heel lang geleden. Roze Maandag op de Katterug. Diep in de nacht toen nachten nog diep doorgingen. Voor de Popcorn, famous gaybar in town. We flitsen samen het steegje in naast de Poocorn. Ik en mijn vriendin. Omdat we weten, daar is het […]
Ondoorgrondelijk boort de boor op mijn stug gebit. Speeksel spat in mijn mond. Verbijten kan ik de boor niet. Ik zou niet eens durven. Stel dat ik in de handen bijt van mijn weldoener? Dan doe ik iets niet goed. Ondoorgrondelijk de gedachten die ratelen in mijn hoofd. Welles vecht met nietes. En ze worden het zelden eens. Winnen doet […]
‘Champagne and wine’ zong Brood in de jaren tachtig. Geen feestelijker wijn dan wijn met belletjes. Vonkelwijn in Zuid-Afrikaans. Alle bubbelende en bruisende wijnen zijn schatplichtig aan champagne. Echter champagne, ontstaan in de zeventiende eeuw rondom Reims, is niet de oudste mousserende wijn die er bestaat. Dat is namelijk Blanquette de Limoux uit Zuid-Frankrijk. De Benedictijner monniken van het klooster Sint […]
