Lid sinds: 5 augustus 2015 (46 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 1653 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
Ik kom vingers te kort. Mijn duimen helpen ook niet. Tenen heb ik ook al geprobeerd. Kortom er is geen houden aan. Kan ook niet. Ik kan ijzer niet met handen breken. Laat staan zand en water. Mijn droom aan diggelen. Ik word geen redder des vaderlands. Dan maar migreren. Maar waar naar toe? Ver weg van zee en rivieren. […]
China Crisis. Wishfull thinking in Kirkby Liverpool. Uit de jaren tachtig van de vorige eeuw. We zitten er nog zo dichtbij dat we het haast vergeten. Nu staan we aan de voet van de twenties. En ja, ze zijn nu alweer roaring. Met corona in de lucht die de angstcultuur in lichterlaaie zet, all over the world. Nog heter en […]
Of hij een brief wil schrijven. Bromsnor. Anders komt hij er niet in. Gala heeft wel wat beters te doen. Bovendien wil ze zijn spanningsboog een beetje hoog houden. Een krullende snor is niet afdoende om haar te kunnen en mogen behagen. Ach, het kasteel is dan wel weer mooi meegenomen. Hoewel ze er zelf wel vijf had kunnen kopen […]
A bra ka da bra. Da bra ka bra a. Bra bra a da ka. Ka bra a da bra. Ka bra bra da a. A da bra bra ka. A da ka bra bra. En daar staat ineens een klein mannetje met een grote puntmunts en lang fonkelend gewaad. In zijn hand een toverstaf. Een digitale die continue de […]
Ik heb mijn eigen beurtbalkje. Met mijn eigenste naam erop. Ik neem het overal mee naar toe. Naar school, naar mijn werk, op vakantie, naar de dokter en niet te vergeten als ik boodschapen doe. Het werkt prima. Ik ben overal en altijd keurig aan de beurt. Heb ook overal en altijd voldoende plek. Hoef me nooit te haasten of […]
Mijn broer is ingenieur. Echt waar. En tevens levensredder aan het Noordzeestrand. Hij redt mensen die drenkelen. Afgekort mag hij de titel drenkeling dragen. Van drenkelingenieur. Eerst heeft ie medicijnen gestudeerd. Maar de hoogtestage bij de resterende inca’s in Peru heeft hem doen besluiten tijdig te switchen. Een technisch zorgend beroep leek hem leuker en zinvoller. Inmiddels is mijn broer […]
Pauselijk aalmoezenier en aartsbisschop. Ik zal het maar meteen verklappen. Een gelukkig man, Felix. Zijn opa had een kat. Daar is hij naar vernoemd naar het schijnt. Een zwarte kat die altijd links op het Sint Pieterplein overstak. De witte Prieto’s hebben vrijwel niets met bijgeloof. Uitgezonderd onder een ladder doorlopen. Dat is de Prieto’s slecht bekomen. Gedurende de laatste […]
Ik begeef me op drijfzand. Mijn hele leven bijna al. Hoe komt dat nu zo? Nou niet zo heel bijzonder. Te beginnen bij de ouders. Beiden waren het eigenlijk mafketels. Ze waren wel heel lief. Mijn moeder werden kinderen afgeraden. Ze had er al twee. Daarna werd ze erg ziek. Psychisch met name heel ongelukkig. Mijn vader sloeg advies af. […]
Ik geef het toe. Ik ben een sukkelaar. Is niets mis mee. Goed mee te leven. Soms gaat het traag. Dan helpt geen schop. Onder de kont vanzelfsprekend. Om de oren zinloos. Die zitten vol pus. Kring je op leeftijd. Ze zijn ook groot. Met haast Afrikaanse proporties. Qua olifant bedoel ik. Ze groeien steeds harder. De rest zakt af. […]
An de aal is niet vies van penetratie. Bij voorkeur penetreert ze dode paardenkoppen op laag water. Geen bloedige zoals uit een welbekende maffiafilm maar rottende. Dat er dan weer mensen zijn die An lekker vinden begrijp ik amper. Maar ja, bij een viswinkel, lees visboer, moet je niet te veel nadenken, laat staan een levendige voorstelling hebben. Een bleke […]
