Lid sinds: 5 augustus 2015 (46 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 1653 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
‘Wie gaat de ondervraging doen, Koploper? Doe jij dat zelf?’ ‘Nee mevrouw Broborski, de hoofdrechercheur heeft mij zojuist verteld dat zij de ondervraging graag zelf doet. Ik had het liever anders gezien, maar helaas heb ik daar geen invloed op.’ ‘In dat geval ga ik voor de confrontatie Kop. Laat maar zien wat voor assortiment bouwvakkers je voor de line-up […]
Na de briefing verlaat de hoofdrechercheur de verhoorkamer. Koploper ziet dat Taar er nerveus bij zit. ‘Wel mevrouw Broborski u heeft de keuze. U gaat voor een confrontatie of we houden u een paar dagen vast voor ondervraging. Het punt is dat u gezien bent door de broer van het slachtoffer. Waar kiest u voor?’ Taar denkt na. Die broer […]
Donkerrood hangt de maan in mijn gehemelte. De halve maan moet ik zeggen, want ik spreek met dubbele tong. Achterop de halve maan schijnt gelukkig nog een beetje zon. Eigeel, want de zon is al best oud. En moe. Dagelijks schijnen is ook niet niks. Sommigen onder ons doen er een moord voor. Shinen is hun meest ultieme staat van […]
‘Mevrouw Broborski laten we bij de les blijven. Mijn probleempje heeft u inderdaad goed verholpen. Nu wil ik echter uw hulp inroepen bij deze delicate kwestie. Graag uw antwoord.’ ‘Nou rechercheur, als u het zo formeel wilt stellen, ik kan kort en bondig zijn. Ik heb geen contact gehad met… Hoe zei u ook alweer dat ze heette?… Charley?… Juist […]
We zijn er eentje kwijt. Wie zou die hebben? Ik tel er negenentwintig. Dat kan toch niet? Onderweg verloren misschien? Ja, dan gaan we terug. Beloofd is beloofd. Hij zou er dertig krijgen. Voor minder doet hij het niet. Wat flauw. Het stelt toch niets voor. Negentwintog of dertig. Peanuts. Peanuts? Die ken ik niet. Olienootjes. Maar die zijn toch […]
Zou het die oude mevrouw op de fiets zijn geweest die de politie heeft ingelicht? Maar die begroette haar alleen maar heel beleefd. Die heeft onmogelijk iets kunnen zien. Taar besluit de onnozele te spelen. ‘Ach rechercheur, zegt u maar gewoon Taar hoor. We kennen elkaar toch goed? Ik heb u laatst nog geholpen met uw probleempje. Weet u wel?’ […]
Mijn woorden stuiteren naar beneden in Odol. Nee, geen rivier verstopt ergens diep in het Oostblok, geen IJzeren Gordijn, geen Koude Oorlog plek, nee, gewoon woorden die absoluut niet kabbelend, maar stout stevig rollebollend via de keien, wat zeg ik, rotsen, omlaag fierljeppen in kosmetische kosmopolitische schoonheid. Zo dat is eruit. In Odol betekent, prettig geurend, oftewel welriekend in groepjes […]
‘Mevrouw Broborski, dat is alweer even geleden dat wij elkaar gesproken hebben. Gaat u zitten. Mijn collega’s hebben u al op de hoogte gesteld van de reden van dit gesprek. Daarom kom ik maar meteen to the point. Het schijnt dat u degene bent die het laatste contact heeft gehad met Charley Korteindje, het meisje dat vanavond is opgedregd uit […]
Ik ben de gelukkige bezitter van een stoomboot. Geen grote, maar een heel kleintje. Niet van hout noch van staal of kunststof, nee gewoon van papier. Zo heb ik ook een hoedje. Ik draag dat hoedje graag als ik mijn stoomboot uitlaat. Een stoomboot uitlaten? Kan dat dan? Jazeker. Deden ze heel vroeger al. Ooit van een trekschuit gehoord? Voilà, […]
‘Dat is heel simpel Taar. Kop wil jou even spreken in verband met de dood van een klein meissie. Die hebben we opgedregd onder de Magere Brug. Hoe lang zit jij hier al te werken?’ ‘Vanaf vanmiddag twee uur, hoezo? Ik heb niets gezien. Een meissie verdronken? Wat heb ik daar mee te maken? Laat mij gewoon mijn werk doen.’ […]
