Lid sinds: 5 augustus 2015 (46 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 1653 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
Ik laat mijn verbeelding los. Hij vliegt meteen op. Ik richt mijn hoofd richting hemel. Een regenboog. Nee twee! Had ik mijn verbeelding nu nog maar. Ik zou ze vastleggen. Beiden. Nu moet ik het doen met woorden. Hè vervelend. Ze schieten altijd tekort. Ik besluit dan maar op zoek te gaan naar nieuwe verbeelding. Regenbogen zijn ook eigenlijk maar […]
De film draait terug. In enkele flarden hoort Muts zijn zussie in gesprek gaan. Hij kan zich meer herinneren dan ie dacht. Heeft die Lola-vamp zijn hersenen los geschud? Ach, wie weet? Lola’s flinke borsten, die gespreid en mooi afgetekend in zwart kant, bijna op tafel butsen, spreken boekdelen. Daar kan hij never nooit niet tegen liegen. ‘Meneer, meneer? Mag […]
Ik wil op croesus. Dat zegt een stokoud vrouwtje diep gebukt voorover hangend op haar rollator. Ik verdien dat. De zuster, ingevlogen door de Zonnebloem, helpt het vrouwtje vooruit en zwijgt wijselijk. Ze doet alsof ze het vrouwtje niet hoort. Ze is ook even haar naam kwijt. Heette ze nu Toos of Esmeralda. Ze lijken ook allemaal zo op elkaar. […]
Muts is sprakeloos. De vamp die tegenover hem is komen zitten is oogverblindend mooi. Waarom heeft die mevrouw ooit gekozen voor zo’n stoffig beroep als rechercheur. Zij is het tegenovergesteld van het beeld dat hij van een rechercheur heeft? Bepaald geen Columbo-typje met schimmige regenjas. Ze draagt een strak mantelpakje, naadkousen en rode pumps. ‘Eh… nou… wel… ik ben met […]
We schrijven het jaar 1089. Toen er nog geschreven werd met lood. In schoenen gemaakt van riet. Dat jeukte als de ziekte. Waardoor je vanzelf inspiratie kreeg. In de donkere Middeleeuwen. Diep verborgen in een oerbos dat nu nog meer oer is als toen. In een klooster zonder huichelaars doopte ik mijn veer in lood en wist ik zou een […]
Ik zit er diep onder. Onder de as. Het interesseert me geen moer. Die rotdingen willen maar niet passen. Bout is het. Telkens weer trap ik er in. De draad voldoet niet. Voor de draad ermee, zeg ik tegen mijn klusjesman, heb jij een oplossing? Karel kijkt me verbaast aan. Hij heeft zijn baasje nog niet vaak zo kwaad gezien. […]
Lang hoeft hij niet na te denken. Lola. Richtig. Die freschen Lola. Dat is de ultieme comparant om het gesprek vlot te trekken. Gelukkig is ze beschikbaar. Zoals altijd. En wat ziet ze er weer fantastisch uit. Samen gaan ze de verhoorkamer in. Muts, Joop en Roeg veren op uit hun stoelen. Ze hebben hun ogen op steeltjes. Wat een […]
Heeft u ook wel eens een baaldag? Ik noem het altijd een voddenbaaldag. Waarom? Omdat vodden de baaldag extra benadrukt. Je kunt iemand achter zijn vodden zitten, maar op een voddenbaaldag is dat haast onmogelijk. Het is te vergelijken met bij de pakken neerzitten. Bijna net zo treurig. Je kunt dan helemaal niets. Op een pak stro zit je dan […]
Haring happen oftewel hiering sjellen, dat doe je op aswoensdag in je stamcafé. Na Carnaval dus. Wel zo slim. Niemand is dan meer verkleed als het goed is. De schmink zit welliswaar nog in, op of achter oren en ook bij de ogen is het altijd moeilijk weg te krijgen. Duf van alle dagen feest zit je dan aan de […]
‘Koploper, je moet je tactiek onmiddellijk wijzigen. Je komt zo geen steek verder. Ik stel voor dat je overstapt op de Zaanse methode. Catch ze bij hun ballen. Vooral die Muts. Die verzwijgt iets. Ik ga nu weer terug naar de regiekamer en verwacht binnen nu en half uur een doorbraak. Zet hem op. En doe je naam eer aan. […]
