Lid sinds: 5 augustus 2015 (46 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 1653 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
Heb je voor mij wat kardemom? De groenteman kijkt me ietwat verbaasd aan. Kardemom? We zijn hier niet in Egypte. Doe dan maar wat kurkummer. Die is op. Aardbeien dan? Zeg weet je wel welk seizoen het is? Hartje winter. Dan zijn er geen aardbeien. Die dan maar wat asperges. Zeg hou je mij voor het malletje? In de winter […]
‘Hé dromer, krijg ik nog antwoord? Wat een slaapfamilie zijn jullie. Maffe kunstenaars. We hebben het wel over een overleden meissie van zes. Jullie eigen vlees en bloed. Wakker worden. Godverdomme.’ Met zijn vuist slaat de rechercheur keihard op tafel. De hele familfie en Roeg schieten wakker. Gelijk is er het besef. Hun lieve dochter, zussie is dood. En nou […]
Ik trek de haring uit de grond. Hij geeft niet echt mee. Doodmoe is hij van het strakhouden van de tent. Maar dat is nog niet het ergste. Hij heeft ook wel tien keer een schop tegen zijn kop gekregen. Of is het hoofd? Bij een haring weet je dat nooit. Ik houd het dan maar bij kop. Een blauwe […]
‘Nou moet jij eens goed luisteren vriend. Wat ik onder mijn neus heb hangen gaat jou niets aan. En nee, het buurtonderzoek is nog niet begonnen. De eerste verdenkingen gaan namelijk uit naar jou. Hoe was de band met jouw zusje? Vertel me daar eens iets over?’ Wat een rare vraag, denkt Muts. Wat heeft zijn band nu te maken […]
‘Nou, meneer de rechercheur, ik had best wel wat kriebels aan mijn piel, dat kan ik u wel vertellen. Toch was ik op de Wallen voor wat andere zaken. Wat precies kan ik u niet vertellen. Maar doet dat op dit moment ter zake? U heeft wel wat beters te doen? Wat is er precies gebeurd met mijn zussie? Dat […]
Nora is jaloers. Op Mora. Want Mora heeft vlekken en zij niet. Ze zou zo graag vlekken willen hebben, maar moet het doen met een landschap. Zwart wit. Ook dat nog. Terwijl Mora roodbont is met supergave vlekken. Maar een landschap is toch ook een mooie vlek? Dat ligt eraan. Niet alle contouren van landsgrenzen zijn even mooi. Toevallig draagt […]
Ik zit op de schutting. Naakt. En ik schreeuw het uit. De inspiratie stijgt me naar het hoofd. Ik braak vierentwintig dichtregels uit. Andante, maar wel heel luid. Waarom? Omdat het kan. Bovendien heb ik gisteren een slechte film gezoen met een titel die alleen Hollanders kunnen verzinnen. Naakt over de schutting. Ik zeg, watjes. Naakt op de schutting, gelijk […]
De rechercheur van bureau Prinsengracht schraapt zijn keel. De houten stoel zit ongemakkelijk en de koffie is niet te pruimen. De Korteindjes en Roeg zitten verslagen aan tafel. Hun gezichten staan op doodmoe. ‘Enfin, jij was met Charley meegelopen naar de brug en bent daarna doorgelopen naar de Wallen. Je kreeg zeker de kriebels van de première, hè? Je wilde […]
‘Dus jullie hadden met z’n allen een première in carré, niet in een cirkel en niet driehoekig maar gewoon in een vierkant? Geen rechthoek en ook geen ruit? En vanuit die mathematische ruimte is uw dochter, uw zus, uw dochter van uw vriend verdwenen? In het niets, voor heel even dan. Want daarna lag ze in het water. In de […]
Ik raak langzaam de weg kwijt in een tiental 2punt0wegen. De wandelpaden die ik betreed lopen door een onherbergzaam gebied. Er is sprake van bergen, maar ik zie slechts heuvelen. De Cauberg daarentegen is weldegelijk een berg. Een om tegen op te zien. Vraag het een willekeurige fietser. De Limburgers gaan prat op hun bergen vol zwarte steen en hun […]
