Lid sinds: 5 augustus 2015 (46 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 1653 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
John houdt geen varkens maar reptielen. In Utah of all places. Niet in Alabama. Geen denken aan. Ook al schuurt deze staat van Amerika aan tegen prehistorie. Nee. Gewoon in Utah. Aldaar mogen reptielen gewoon abortus plegen. Hoewel dat wel moeilijk is bij slangen. Serpenten houden daar zelfs levend geborenen niet tegen. John zit er niet zo mee. Hij is […]
Krokodillentranen pleng ik van reptielroer. Gedreven op een kronkelende rivier, door onderstromen voortgestuwd. Je zult toch eindigen als laars, portemonnee of damestasje? Aan de schouder, arm, voet of in de broekzak van een luxe beest. Nee, laat mij maar zwemmen in mijn kanozwembroekje, groen met rode kano’s, uit arremoede doorgegeven door grote broer en middelbroer. Nu kan ik mezelf eindelijk […]
Ik sla de olie. Een ontiegelijk pak op zijn flikker kan ie krijgen. Hij luistert voor geen meter en spettert keihard in de pan. Stiekem probeert hij weg te kruipen en glijdt rondjes langs de rand. Mijn houten lepel jaagt hem de stuipen op het kleffe lijf. Tegensputteren heeft geen zin. Dat weet ie maar al te goed. Af en […]
Ik ben een waanzinnige fan van Kooltrein. Nee, geen trein die op kolen rijdt. Zelfs niet op bruinkool. Nee, hij is een fameuze yesspecialist. Muzikant die nooit nee zegt. Uitstekend op trombone en geniaal op glazencimbel. Nog nooit zo’n oorstrelende muziek gehoord op mijn netvlies. Tot tranen toe roert hij mij Jack Kooltrein. Op de tweede plaats Hennie Hangkok. Op […]
Er zijn nieuwe buren komen wonen. Asociaal sociaal, niet te geloven. Ze parkeren netjes, laten geen troep op de stoep, sterker nog, ze vegen hem. Luisteren muziek die acceptabel is qua keuze en geluidsterkte. Hij is knap, zij is knap en ja, dan zijn de kinderen natuurlijk ook knap. Hun auto’s zijn net zo groot als de onze. De kinderen […]
Ik span mijn boog en verrek bijna mijn arm. De draad waar ik zojuist mijn oog tegenaan vleide springt haast dwars door mijn pupil. Van mijn oog uiteraard. Niet de pupil die naadt me staat en uitleg geeft over het boogschieten. De pupil schiet in de lach. Blijkbaar doe ik iets dat grappig is. Ze legt uit dat ik me […]
Ik sta buiten op haar te wachten, mijn uitvaartmiss. Wat ben ik dol op haar. Niets houdt me tegen en alles wat ik wil is haar mijn liefde tonen. Ze weet namelijk nog niet dat ik gek op haar ben. En hoe beter kan ik dat doen dan bij een kerk. Zij is mijn heilige kerk. Mijn enige kerk. Daar […]
Het is dit jaar weer niet gelukt. Geen witte kerst in Nederland. En ja, het klimaat krijgt de schuld. Een slecht klimaat gecreëerd door ons, homo sapiens neerlantalis erectus maar ook zittend. Achter onze luie telefoons zien we al lang niet meer wat er rondom ons heen precies gebeurt. Hitte maakt niet alleen kwaad maar voorkomt ook sneeuw. De lage […]
Een nieuwe geboorte, alweer. Het elfde kindje in aantocht. De familie puilt langzaam uit. Maar pa en ma genieten met volle teugen. Een huis vol. Dat is wat ze willen. En ze hebben nog wat kamers over in hun hart en huis. Broers en zussen zeggen ook. Laat die nieuwe kleine maar komen. Een elftal klein grut dat is toch […]
We leggen hem weer ter ruste, het oude jaar. Moe gestreden van twaalf uitputtende maanden. IJskoud geboren, de eerste januari. Groen en warm dragen we hem einde december naar buiten. Een bewogen jaar. Voor jou, voor mij, voor ons. En wat blijft ons bij van jou, mij en hem? Of is het een haar? We genderden er flink op los […]
