Lid sinds: 16 december 2012 (39 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 624 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
Het boek heeft een intrigerende titel. Het gaat over geploeter en eenzaamheid. Rijke yup die verhuist naar een onherbergzaam gebied. Alles is drama, niks gaat vanzelf. Haar man verlaat haar. Ondanks dit alles komt het goed, en vindt ze haar draai. Volgens de recensies ontdekt ze de helende kracht van de natuur. Ik blijf wat geïrriteerd achter. De natuur die […]
Normen en waarden: om aan vast te houden. Maar de tijd maakt los. Onvoorwaardelijke liefde in plaats van een strenge God. Natuurlijk, niet alle normen zijn verkeerd. Maar ze zijn niet voorgoed. Volgens mij gaat het er vooral om dat mensen hun eigen geluk kunnen ontdekken. Niemand weet hoe het leven eigenlijk in elkaar zit. Niemand heeft op voorhand gelijk. […]
In de jaren tachtig had ik kortgeknipte haren en droeg ik een overall met daarop de gele button: ‘Atoomenergie, nee bedankt!’. Mijn wereld zat vrij simpel in elkaar: mannen waren de onderdrukkers, vrouwen de slachtoffers. Eén speerpunt van ons verzet was de benaming van allerlei beroepen. Zo wond ik me enorm op dat er alleen timmermannen, directeuren en burgemeesters leken […]
In de documentaire treden twee kleinkinderen in de voetsporen van hun opa’s, die in Indonesië gevochten hebben. Goed of fout? De filmzaal zit vol met mensen die betrokken zijn bij dit verhaal. In het nagesprek komen heftige emoties naar boven. Mensen voelen zich na al die jaren nog steeds niet gehoord. Ik schaam mezelf een beetje. Ik ken deze geschiedenis […]
Het is alweer een eeuwigheid geleden dat ik in een gewone bioscoop geweest ben. Mijn filmhuis wordt gerenoveerd, en ik ben te ongeduldig om te wachten tot Oppenheimer daar wordt vertoond. Wat een andere wereld is dit: heel veel rode vloerbedekking en een penetrante popcorn-lucht. Veel rumoer in de zaal. Bezoekers gaan tijdens de film hun eten en drinken even […]
Wat grappig is, is heel persoonlijk. Met sommige mensen ga ik graag naar een avondje cabaret, anderen moet ik het niet aandoen. Lachen is gezond, maar welke lach smaakt het best? Ik lees een boek van Midas Dekkers over honden. Ik smul van zijn ironische kijk: leuke observaties, niet bedoeld om iemand pijn te doen. Sarcasme vind ik moeilijker te […]
‘Rutte gaat weg’, appte mijn broer in de familie-appgroep. Vanaf dat moment heb ik de hele dag door het hete nieuws gevolgd. Het gevoel het nieuws nieuws zien worden. Niet pas een samenvatting in het achtuurjournaal, maar minuut voor minuut. De teksten van politici zijn vaak nikszeggend, maar toch weer alles waard. De oprechte verwarring, zelfs bij zijn eigen fractie. […]
Veel emoties waren er in die tijd: hoop, wanhoop, woede, soms berusting, veel verdriet. Vijf jaar lang waren we bezig om zwanger te raken. Elke maand wéér niet gelukt. Ik ging er mondjesmaat over vertellen, ook op mijn werk. Na de warme reactie van mijn dierbaarste collega, deelde ik het met mijn Tunesische kamergenoot. Hij hoopte dat ik vrede zou […]
Het is begin jaren tachtig. We verhuizen vriend P. naar een kamer in het souterrain van een groot herenhuis. Zijn spullen vervoeren we per bakfiets. Ikea-kasten worden gemonteerd, en gevuld met zware medische studieboeken. Vlak voor we tevreden naar de snackbar vertrekken, draait P. nog even de verwarming open om de kilte in de kelder te verdrijven. Ineens spuit daar […]
Toevallig kwam ik mijn toenmalige stagiaires in dezelfde week tegen. De een zit achter de kassa van mijn buurtsuper. Hij was een slimme, maar onmogelijke jongen in zijn stagetijd. Toen hij voor vijfde keer niet kwam opdagen, verdween hij uit mijn zicht. Als kassamedewerker toont hij zich uiterst galant en klantvriendelijk. Maar hij wil hogerop, vertrouwt hij mij toe. De […]
