Lid sinds: 16 december 2012 (39 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 624 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
In mijn stoere jeugd demonstreerde ik in Dodewaard tegen kernenergie. Wij deelden snoepjes uit, ME’ers bestookten ons met traangasgranaten. Omdat Hans Wiegel dat had bevolen. Bazen bepalen. Later zag ik een andere kant van het politiewerk. Ze werden trouwe bondgenoten in de strijd tegen seksueel geweld, toen hulpverleners nog volop ondeskundig waren. Ik zie nu ook een voordeel van hun […]
Sinds gister word ik gewekt door het geluid van heipalen, die de grond klaarmaken voor een nieuwe woonwijk. Ik houd van de doffe dreunen. Ze brengen me terug naar mijn vroegere woonomgeving. Ooit, ruim vijftig jaar geleden, werd een flatwijk gebouwd op de plaats van onze favoriete speelplek. Dat was jammer, maar het heien was een bijzonderheid. Zeker als je […]
Je hebt twee soorten mensen: degenen die er elk jaar weer terugkomen, en degenen die het nauwelijks kennen. Schiermonnikoog dus. Ik hoor duidelijk bij de eerste categorie. Ruim dertig jaar geleden bezocht ik het voor de eerste keer. Een week in mijn eentje, slapen in de jeugdherberg. Daarna jarenlang samen met vrouw en kinderen, nu weer alleen. De jeugdherberg is […]
Geen woord teveel. Hoe minder woorden, des te minder leugens. Minder partijbelangen, dan minder formatie-geneuzel. Breedsprakigheid strooit zand in ogen. Sommige lange zinnen zijn wel meteen pijnlijk direct. Lees het citaat van Ankie B-K: “Als die 23.000 mails (van Afghanen die voor Nederland gewerkt hebben) allemaal van één persoon zijn, en die willen allemaal vaak hun gezin meenemen – maal […]
Ik ben redelijk gehard in het aanhoren van lichamelijke imperfecties. Gesprekken over last met poepen of piesen, over overgeven of etterende wonden (hallo, bent u daar nog?) kunnen wat mij betreft gewoon tijdens het eten worden gevoerd. Mijn grens ligt bij oogproblemen, zoals een netvliesloslating. Zowel mijn moeder als twee broers hebben ermee te maken. Alle drie zijn ze eraan […]
Werkstukken, essays, stageverslagen en scripties sierden mijn studietijd. Noodzakelijk, maar niet bedoeld om de kunst van het schrijven te beoefenen. Een echt dieptepunt waren de teksten van mijn subsidieverzoeken, projectaanvragen en verslagen. Ooit omschreef iemand mijn schrijfstijl als ‘prikkeldraad-proza’, Dat krenkte me enorm. Waar was mijn taalliefde gebleven? Toen ik bevrijd was van het keurslijf van een betaalde baan, kwam […]
Bijna dertig jaar geleden begonnen mijn Lief en ik aan het Grote Experiment: we wilden kinderen krijgen. Vanzelfsprekend is dat niet als je met twee vrouwen bent. Het proces ging over technische en praktische kant: hoe, waar, met wie? Een ander belangrijk gedeelte bestond uit het omgaan met reacties uit de omgeving. Soms leek het alsof we verantwoording moesten afleggen […]
Ik ben van jongs af aan nogal wispelturig. Ooit verweet ik mijn vader: “Nu was ik net in een goed humeur, en nou breng jij me in een slecht humeur”. Ik zal een jaar of negen geweest zijn, ik sprak in ieder geval het woord ‘humeur’ uit als ‘hummur’. Een ander bewijs dat ik capricieus kan zijn, zie ik aan […]
Met veel belangstelling kijk ik naar de Olympische Spelen, die hardnekkig Tokyo 2020 genoemd worden. Het logo was immers in veelvoud gedrukt. Ik word in korte tijd ingewijd in sporten die ik anders nooit volg: skateboarden, handboogschieten, sportklimmen. Overzichtelijke toernooien met uitzinnige winnaars en ontroostbare verliezers. Enorme vreugde en immens verdriet liggen steeds vlakbij elkaar. De verhalen van de weg […]
Al langer struin ik op Marktplaats en Vinted. Door Corona is dat toegenomen. Als ik niet naar een winkel kan, dan koop de spullen toch via internet? Het gevolg is wel dat mijn schuur inmiddels uitpuilt van de kartonnen dozen in allerlei soorten en maten. Ik koop aanzienlijk meer dan ik verkoop. Inmiddels ben ik wel gepromoveerd. Naast mijn eigen […]
