Lid sinds: 16 december 2012 (39 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 624 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
Ik wandel met mijn oren. Natuurlijk ga ik ook naar buiten voor het intense lentegroen. Ik ben elk jaar weer verwonderd over de bontgekleurde bomen, alsof van Gogh even langs is geweest. Maar als ik vogels hoor roepen of zingen word ik als het ware opgetild van mijn aardse beslommeringen. Drie keer volgde ik een beginnerscursus én ik heb een […]
Een paar keer per jaar kwam de lamp tevoorschijn. Dat was vast in de wintertijd. Zo kregen wij wat extra vitamientjes. Wij huppelden in ons ondergoed vrolijk door de kamer, met kleine zwarte brilletjes op. Dat ding heette een hoogtezon. Best een rare naam, vind ik nu. Omdat ik nogal bleek was, mocht ik soms in mijn eentje voor de […]
Zware tijden vragen om lichte oplossingen. Ik sport vandaag en één van onze oefeningen is het overbekende ‘stoepranden’. Jantje Beton heeft stoepranden nagemaakt. We hebben de grootste lol. Later ben ik thuis en hoor uit de tuin van de buren vrolijke klanken: “In spin de bocht gaat in, uit spuit de bocht gaat uit”. Jaa! Ze zijn aan het touwtjespringen. […]
Van alle steden waar ik ooit heb gewoond, heb ik Falkplan stadsplattegronden. Ze liggen, veelal vergeeld en verouderd, in een laatje, wachtend tot ze weer een keer op de tafel worden uitgespreid. Met de bril op mijn neus ontdek ik de straat van mijn bestemming, en de route ernaar toe. Ik schakel bovendien Google Maps in om me onderweg te […]
We woonden een paar jaar samen. Eerst leefden we in een studentenflat. Daarna groeiden we door naar een gewone flat, in een buurt waar vooral oud-studenten woonden. Een heerlijke tijd. Ik studeerde af als psychologe, een vak dat in de jaren tachtig geen enkel perspectief bood op een betaalde baan. Hij ging werken in de universitaire landbouw-wereld, waar banen voor […]
Even aarzel ik of ik mijn leeftijd wil invullen op de aanmelding voor de les. Er mag in groepjes van vier gesport worden. Met het invullen van mijn leeftijd zal ik vast in het krukkende kneuzengroepje terechtkomen. Ik voel me helemaal geen tweeënzestig! Maar eerlijkheid duurt het langst, dus meld ik me aan met mijn geboortejaar. Op het veld zie […]
Het blijft wikken en wegen: vrijheid in de vorm van terassen en theaters versus knel bij zieken en zorg. Er waart een smerig virus rond. Het land raakt verdeeld in optimisten en pessimisten, tussen waarheidszeggers en realo’s. Wat we zoeken is een middel dat de corona-ellendeling verslaat. Zoals fungiciden de schimmels bij planten en pesticiden de plagen door onkruid en […]
Ik zit in een wachtkamer. Het zal het begin zijn van eindeloos veel wachten. Dat weet ik dan nog niet, ik ben een nieuweling in de wereld van de geestelijke gezondheidszorg. Er volgt een jaar van intakes en verdiepende intakes. Dan komt een aanbod voor groepstherapie. Ik zeg daaraan geen behoefte te hebben. Zij vinden het echt iets voor mij. […]
Ik ken hem zijdelings: gelukkig getrouwd, twee kinderen. Maar altijd bleef hem iets knagen: zijn gevoelens voor mannen werden steeds sterker. Hij speelde open kaart met zijn vrouw. Zij bracht een groot offer. Ze liet hem los, zodat hij beter kon voelen wat hij wilde. Na een paar maanden wist hij het zeker: hij wilde verder leven als homoseksuele man. […]
Ze staat net te dicht tegenover hem. Als ik langsfiets, hoor ik haar nogal luid zeggen: “Sorry, nee, ik ben hier ook niet bekend.” Zij is een goedgeklede vrouw van zo’n veertig jaar, hij duidelijk een inwoner met een migratieachtergrond. Ik denk dat hij uit Eritrea komt. Ik las dat die in de afgelopen tijd vooral in mijn woonplaats zijn […]
