Schrijver
lisette
Lid sinds: 16 december 2012 (39 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 624 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
Biografie van lisette
Ik heb het schrijven herontdekt. Vroeger zei ik altijd dat schrijfster wilde worden, maar ik nam een omweg via de psychologie, het beleidswerk, het moederschap en het onderwijs. Ben nu 'sadder, but wiser', en geniet elke week van het schrijven van de 120 woords-columns! Ik ga op naar de 300e!
Geschreven stukjes
15 juni 2020 | 120w | 4 reacties
Mijn vader werkte zes dagen per week. Zeggen ze. Ik ben geboren in het jaar nadat de vrije zaterdag ingevoerd werd. Ik herinner me de tijd dat hij tussen de middag thuiskwam en we warm aten, ook toen mijn twee broers op de middelbare school zaten. Het was de tijd waarin hij één keer per jaar een tantième ontving. Dat […]
8 juni 2020 | 120w | 28 reacties
Ik twijfel een beetje of ik mijn reactie zal delen met julie. Oké, dan toch maar de knuppel in het hoenderhok gegooid. Een discussiestukje dus deze week, wel mét het themawoord. Ik vind het niet zo geslaagd dat er per themawoord meerdere inzendingen van dezelfde schrijvers zijn. Iedereen (ook ik) neemt zijn eigen stijl mee. Meer stukjes van één schrijver […]
4 juni 2020 | 120w | 1 reactie
Mijn nichtje is al maanden klaar. Tijdens haar laatste schoolexamen besloot de minister dat er geen landelijk examen zou worden afgenomen. Ineens zat ze dus thuis. De verdere voorbereiding, de hugs en hoge gilletjes van haar vriendinnengroep, de eindeloze examenfeestjes en de roekeloze reis naar Albufeira: allemaal weg. Vandaag mag, op voorschrift van de minister, de vlag uit. Tuurlijk is […]
28 mei 2020 | 120w | 2 reacties
Ik vind het een lief initiatief: zorgen voor meer aandacht in je directe buurt. Nieuwe bewoners verwelkomen. Kijken of je iets kunt doen voor iemand, die wat extra hulp kan gebruiken. Vóór corona in gang gezet, nu dus extra waardevol. Ik doe mee. Dan zie ik dat er spullen uit een van de huizen in mijn straat worden gehaald. Ik […]
18 mei 2020 | 120w | 2 reacties
Als de computers werden afgesloten na een werkdag, keken we elkaar aan: “Terrasje pakken?” Het waren gouden tijden voor beschouwingen: samen somberen over de plannen van de baas en giechelen over die onuitstaanbare collega. Het was ook de plek waar ik vertelde over mijn alsmaar niet vervulde kinderwens. Zij besprak de vakantie die het einde van haar relatie werd. We […]
16 mei 2020 | 120w | 7 reacties
De taakverdeling in ons huis is duidelijk: degene die kookt, is vrijgesteld van de afwas. De afwas wordt gedaan door een spoeler en een vuller van de vaatwasser. Gasten kijken op van de discipline waarmee wij alle vier deze regels naleven. Ik ben de koker van het gezelschap. Sinds kort zijn er meer eetstijlen in huis: een echte vegetariër en […]
11 mei 2020 | 120w | Geen reacties
De beveiliging neemt toe. Overal moet ik door het moeras van gebruikersnamen, wachtwoorden en klantcodes. Heel onveilig gebruik ik bijna overal hetzelfde wachtwoord. Ik ben zelfs zo onnozel dat ik het hier bijna zou vermelden. En al die wachtwoorden staan keurig op een lijstje, dat open en bloot in de boekenkast ligt. Lekker handig, vind ik. Onlangs wilde ik weer […]
6 mei 2020 | 120w | 4 reacties
Je weet niet waar ze heen gaan, net zo min als zijzelf. Met de jaren krijgen we inkijkjes in wat hen eigen maakt. Mijn dochter houdt van dingen leren en uitzoeken in een exacte omgeving. En dan graag zo precies mogelijk. Keuzes maken blijft altijd een punt. Ze wil niks en niemand kwijtraken. Haar volle hoofd rent ze graag leeg. […]
28 april 2020 | 120w | 3 reacties
Vreselijk moeilijk leek het me om te dansen. Motorisch niet zo geschikt voor al die pasjes en ik kon me niet laten leiden. In de tijd waarin je vrij kon swingen op de hitparade deed ik wel mee, maar nooit van harte. En als er een trouwpartij was, verdween ik op strategische momenten naar de wc. Zonder dansen vond ik […]
23 april 2020 | 120w | 4 reacties
Soms werkt mijn hoofd niet mee. Dan is het druk, terwijl er rust heerst. Het voelt angstaanjagend, terwijl het veilig is. Er is geen gat om in te vallen, toch sta ik steeds op de rand van de afgrond. Het is een kunst om te kalmeren. Inmiddels ben ik erin bedreven, ook al vergeet ik steeds te geloven dat het […]