Lid sinds: 16 december 2012 (39 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 624 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
Elke lente zie ik een koolmees ons vogelhuisje opnieuw ontdekken. Uiterst nauwkeurig werkt hij de ingang bij. Als dat klaar is, gaat hij luidkeels zitten roepen om een liefje. Hoe ze elkaar vervolgens uitkiezen, weet ik niet. Maar niet veel later is het stel druk aan het bouwen. Ze hebben dit jaar weer een veilig huisje geregeld voor hun kroost. […]
Elf graden, daar ging het om. Als het warmer was mocht ze met blote benen naar buiten. Zonder kriebelende maillot. Alleen een rokje aan. Haar benen voelden kaal, ontsnapt. Haar kniekousen hoog opgetrokken, dubbele onderbroek aan. Kou vatten daar bij je billen enzo was niet prettig. Het was alsof ze dan alles gewoon beter kon: touwtje springen, elastieken, stoepranden. Een […]
Hij haakt af in woelige tijden, Bruno Bruins. Om mij heen hoor ik de oordelen: “Niet competent dus.” “Het is toch een diskwalificatie.” De ergste opmerking is dat Rutte het zich ook niet kan ‘permitteren’ om uit te vallen. Alsof het een kwestie is van flink zijn. Nee, dan heldhaftige Hugo: die zich laat zich interviewen over de pleegzorg en […]
Tegenwoordig scroll ik door de apps van de NOS of Nu. nl. Ik lees de krant vluchtiger dan ooit. Alleen puzzelen doe ik nog met een pen. Een ereader hoef ik niet, ik heb heilig ontzag voor boeken, hoe beduimeld de pagina’s ook zijn. Maar dan zie ik advertenties staan voor insprirerende bladen als Vrij Nederland, Onze Taal, Op Pad. […]
Ze leefde voornamelijk in de vorige eeuw, de zus van mijn vader. Ze werkte in de zorg, bleef lang ongetrouwd. Ik leerde haar vooral kennen toen ze kwam bakeren nadat mijn broertje geboren was. Toen de officiële kraamhulp vertrokken was, kwam zij mijn moeder helpen met het huishouden. Een lieverd, maar ze deed ook een beetje erg druk “Ga jij […]
Vanaf pagina vijf staat er nieuws in de krant, dat niet over het Corona-virus gaat. Wat een gedoe. Elk jaar overlijden mensen aan de griep. We moeten er ineens van alles over weten. En dat gedoe met handen schudden. Wel logisch, maar een yoga-groet of een footshake hoef ik ook niet. Chagrijnig kijk ik op uit mijn krant. De vrouw […]
Het leek eerst een grap. Oké, de tegenstand was niet echt sterk. Meer van hetzelfde, minder daarvan eigenlijk. Waar voorheen de beginneling begaan leek, kwam de witte routinier niet empatisch over. Toch hing een tweede unicum in de lucht: na de eerste zwarte president kwam nu de eerste vrouwelijke voor Noord-Amerika in beeld. Ze redde het niet, en de grap […]
Ik bewaar een hele historie in een simpele schoenendoos. Die doos komt uit de nalatenschap van mijn ouders, waar ze op de bodem van hun klerenkast stond. Als kind vond ik de inhoud al magisch: foto’s met wit gekarteld randjes, met mijn ouders als kinderen. Brieven aan mijn moeder van haar zus, die na de oorlog geëmigreerd was naar Tasmanië. […]
Ik ben goeddeels uit de sociale media vertrokken. Linkedin is verdwenen omdat ik mijn werkkwaliteiten niet meer verkoop. Facebook zie ik al langer niet zitten. Ik hoef niet de permanente euforie van een ander te zien. Ik houd zelf mijn schijn wel op. Twitter beschrijft mijn verwonderingen niet meer. Ik heb meer dan 280 tekens nodig om mijn zegje te […]
Ik heb ooit in Wageningen gewoond, de stad die wordt gedomineerd door de Landbouwuniversiteit. Ik ontmoette studenten die bezig waren met veeteeltkundie, tropische landbouw of voedingsleer. Het milieu was toen nauwelijks aan de orde, het klimaat een gegeven. Vakken daarover waren dus vooral voor watjes, saai voor boerenzonen. Door de week waren er studieboeken en studentenborrels. Na hun laatste college […]
