Schrijver
lisette
Lid sinds: 16 december 2012 (39 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 624 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
Biografie van lisette
Ik heb het schrijven herontdekt. Vroeger zei ik altijd dat schrijfster wilde worden, maar ik nam een omweg via de psychologie, het beleidswerk, het moederschap en het onderwijs. Ben nu 'sadder, but wiser', en geniet elke week van het schrijven van de 120 woords-columns! Ik ga op naar de 300e!
Geschreven stukjes
11 februari 2020 | 120w | 4 reacties
Houden merels zich gedeisd tijdens de storm? Wat gebeurt er met eksters als hun boom omwaait? Zweven meeuwen nu extra heerlijk? Waarheen vliegen ganzen in hun V-vorm? Waarover vergaderen die kauwen hier elke avond? Kunnen zwanen ook van elkaar scheiden en een nieuwe monogame relatie aangaan? Vragen, vragen, vragen, ik kan er geen genoeg van krijgen. Heerlijk vergeten en dan […]
3 februari 2020 | 120w | 10 reacties
De verjaardag van mijn moeder, eind oktober, is het startpunt. De tijd dat we onze klokken terugschakelen naar de wintertijd. Het extra uurtje slaap weegt niet op tegen de vervreemding van het daglicht daarna. Ik ruik de herfst eerder dan dat ik hem zie. Aanvankelijk zijn die goudgele bomen prachtig, is er een tapijt van kleuren van de al neergedaalde […]
28 januari 2020 | 120w | 4 reacties
De bestrijding van huiselijk geweld was belangrijk. En dus kwam er een landelijk expertisecentrum. Daar ging ik werken. Ons werk was emancipatorisch, het had vooral te maken met machtsverschillen en de beelden van vrouwen en mannen in de samenleving. Daarom subsidieerde het ministerie van Sociale Zaken (Directie Coödinatie rEmancipatie) onze activiteiten. De tijden veranderden: de bestrijding van het geweld betekende […]
21 januari 2020 | 120w | 2 reacties
Ze bespreken samen de codes van het daten. Zijn zus is meer ervaren dan hij. Het gaat over appen in een groep (niet doen!) of één op één (goed teken!). Over wanneer je vraagt of het ‘aan’ is (niet dronken!). En wat als het niet wederzijds is. Hij aarzelt en treuzelt, zijn zus duwt hem verder. Dan komt er extra […]
8 januari 2020 | 120w | 3 reacties
Onze pastoor was een belangrijk man. Hij stond in de kerk op het altaar, letterlijk hoger en op afstand. Heel af en toe kwam hij langs. Ik weet niet waarover hij dan sprak met mijn ouders. Wel dat hij altijd een sigaar kreeg aangeboden. Je voelde zijn gezag. Toen ik ouder werd, nam ik afstand van de kerk. Ik voelde […]
30 december 2019 | 120w | 5 reacties
Het zijn altijd mijn favoriete geschiedenisverhalen geweest. Hoe mijn moeder onze luiers moest uitkoken in een ijzeren teil. Geen wonder dat we vroeg zindelijk werden gemaakt. Hoe ze dagelijks de vloeren bezemde en dweilde, en hoe de vaat werd gedaan met gele gummi handschoenen in een heet sopje. Mijn lichaam heeft in deze tijden veel minder te lijden dan het […]
28 december 2019 | 120w | 1 reactie
“Het is weer begonen!”, roept mijn dochter als ze thuiskomt. We kruipen naast elkaar op de bank. Dit is ons jaarlijks ritueel. We zijn te gast bij drie gezinnen in ‘Een huis vol’. Gezinnen met heel veel kinderen: acht, negen en elf zelfs! We lachen om de namen van een gezin. Niet uit elkaar te houden, en zo ingewikkeld. Het […]
24 december 2019 | 120w | 2 reacties
Mijn broer was blij toen bleek dat hij een zusje had gekregen. “Mag ze ook een paardenstaart?”, schijnt hij aan het kraambed gevraagd te hebben. Als ik mijn babyfoto’s terugkijk, zat dat er de eerste tijd niet in. Op foto’s waar ik net kan lopen, heb ik nog steeds een kort koppie. Dat is de eerste twaalf jaar zo gebleven. […]
17 december 2019 | 120w | 3 reacties
Misschien gaat het me lukken. Aan mij om bewijs te leveren. In dit gebouw ervaar ik vaak valse voorstellingen van zaken. En ook buiten beweren mensen luid en duidelijk dat al die werklozen gewoon te lui zijn om te werken. Anderen roepen jolig dat iedereen die niet werkt feitelijk op hun bagagedrager meelift. Daarom moeten zij dus zwaarder trappen in […]
10 december 2019 | 120w | 17 reacties
Ik heb altijd die ene vraag in mijn hoofd: waarom is het zoals het is? Dat levert soms een diepgaand gesprek op, maar soms ook een diepe zucht (“Daar gaan we weer…”). Ik beledig er ook ongewild mensen mee. Vragen wat je verdient, blijkt niet te horen. Maar waarom eigenlijk niet? En waarom werkt iemand vreselijk hard? Waarom gaan mensen […]