Lid sinds: 16 december 2012 (39 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 624 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
Het is niet mijn bedoeling om het zoveelste ego-document te schrijven. Maar leven met een depressie betekent met mezelf bezig zijn. Het is als almaar denken aan ademhalen als je astma hebt. Ik schrijf niet met een happy end. Daarin geloofde ik ooit wel. Het was zelfs mijn enige houvast: deze hel gaat ooit voorbij. Er was blijdschap en dankbaarheid […]
Ooit woonden we in een Afrikaans land. Dat was interessant voor ons, als net afgestudeerde ingenieurs tropische landbouw. Het was een leerzame tijd, niet alleen omdat er pinda’s, koffie en katoen werden verbouwd. We kwamen terecht in een klein dorpje, ver weg van de grote steden. Eén keer in de week streken er marktlieden uit de hele regio neer, en […]
Van jongs af aan verzin ik verhaaltjes. Over knappe prinsen en over stoere politiemannen. Ik werd altijd blij van opstelopdrachten, waarvan de eerste paar woorden werden gegeven, gevolgd door het spannende puntje-puntje-puntje. Ik genoot van mijn zelfgemaakte vertellingen. Tegenwoordig zit mijn sterke verbeelding me ook in de weg. Ik heb de vreselijke beelden van vluchtelingen op mijn netvlies en zie […]
Het kostte haar nauwelijks inspanning: ze deed een flik-flak met gemak, had plezier in de arabier, maakte een radslag met een lach. De ringen gaven haar het gevoel te kunnen vliegen en aan de rekstok was ze haar eigen zweefmolen. Ze was een echte belofte, zei men. Toen dienden grote veranderingen zich aan. Ze wilde gaan studeren, ver weg van […]
Mijn schoolhoofd was een driftig mens. Hij kon bulderen en sloeg ongehoorzame kinderen. Van zijn drankprobleem wist ik toen niets. Ik zag wel dat hij mank liep, een overblijfsel van polio uit zijn jeugd. Nu denk ik dat hij misschien zijn frustratie over zijn handicap op die manier afreageerde. Ik vond intentingen tegen die enge ziektes als difterie, kinkhoest, tetanus […]
Toen ik ging studeren, was het nog heel gewoon om op kamer te gaan wonen. Weg van huis, dat leek mij ook wel wat. Ik had het goed bij mijn ouders, zeker, maar meer vrijheid lokte me. “Dan kan ik elke dag een ander taartje eten”, dagdroomde ik, terwijl ik niet eens zo dol ben op gebak. Ik leerde wel […]
Deze zomer kwamen we terecht in een mooi opgeknapt huis in Noord-Frankrijk. Ooit was het stadje de trotse thuisbasis geweest van de metaalnijverheid, inmiddels was het verlaten door bedrijven en daarmee ook andere levendigheid. We zagen veel leegstaande, verwaarloosde huizen. Verder gebeurde er hoegenaamd niks, op de dagelijkse potjes petanque na. We genoten vooral van het uitzicht op de meanderende […]
Met enige afunst keek ik in de winkel naar leeftijdsgenoten die in het pashokje hun strakke Levis probeerden dicht te ritsen. Dat wilde ik eigenlijk ook wel. Maar met mijn Wrangler hoorde ik er ook voldoende bij. Collectief gooiden wij onze nette kleren van weleer op een hoop. Met ons allen deden wij het anders. Ik was heilig verontwaardigd omdat […]
Er was een tijd waarin ik erg ‘krities’ was op de psychiatrie. Ik vond medicijnen als behandeling van schizofrenie verschrikkelijk stom. Alsof die ziekte verholpen kon worden door een biologische aanpak. Achteloos gaf ik daarmee de omgeving de schuld, vaak de ouders dus. In die tijd zag ik ook “One flew over de cuckoo’s nest”, met de indrukwekkende scene waarin […]
Drie jaar geleden begon mijn zoon eindelijk aan zijn groeispurt, iets dat wij hem vanaf zijn geboorte hadden beloofd. Hij startte als baby van negen pond. Het consultatiebureau voorspelde hem een lengte van zeker twee meter. In de afgelopen drie jaar heeft hij die belofte – op een paar centimeters na – ingelost. Afgelopen jaar vertrok hij naar een verre […]
