Lid sinds: 16 december 2012 (39 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 624 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
We praten met elkaar over ons aanstaande vakantie-avontuur: we gaan voor het eerst buiten Europa reizen! Ik geniet van de opgewonden gesprekken. Het geeft een warm saamhorigheidsgevoel. Ik herinner me dezelfde soort opwinding uit mijn jeugd. We reisden voor het eerst naar Luxemburg. Vier kinderen op de achterbank, mijn moeder voorin. Mijn vader reed. Hij had een oranje overhemd aan. […]
Eerlijk gezegd laten data me nogal onverschillig. Soms lekken ze, een andere keer worden ze heimelijk met elkaar verbonden. De ene keer zijn ze ‘big’, dan weer zitten ze in een bank. Vroeger waren er speciale typistes voor. Die zijn niet meer nodig, denk ik. Ik heb geen verontwaardigde gevoelens over ze. Ik mis het heilige vuur van Julian Assange. […]
Al was het elke keer al maanden duidelijk, toch waren mijn kinderen er ineens. Het veranderde mijn leven voorgoed. En dat is ongelooflijk fijn. Ze zijn meteen niet meer weg te denken, alsof ze er altijd al waren. Zo ineens de komst, zo sluipend gaat hun vertrek. Langzaam maar zeker trekken ze naar een eigen leven. Dat is opwindend leuk […]
Het blijft mensen boeien, hoe het nu zit bij ons. Sommige vragen zijn gewoon informatief: “Hoe doen jullie dat met de zorg voor de kinderen?” “Wie van jullie werkt het meest?”. Soms wordt er wat meer ingevuld: “Jij doet zeker het huishouden, en zij rijdt zeker auto”. Of nog simpeler: “Wie van jullie is nu de man, en wie de […]
Ooit kwamen ze bij mijn ouders op bezoek. Mijn neef en zijn vriendin. Zij kwam uit Suriname, ik vond dat heel wijs. Ze kwamen met mijn ouders praten. Steun zoeken, omdat zij niet werd geaccepteerd door zijn ouders. Omdat ze uit Suriname kwam. Je hoorde niet te trouwen met iemand uit een andere cultuur. Alle bemiddeling ten spijt zijn ze […]
Onze kleinzoons waren in hun leven nog niet verder geweest dan het Drielandenpunt. En dus vlogen hun opa en ik met het drietal (12, 14, 17) naar Bali. Heerlijk om met die mannen alleen te zijn. Onze tijd daar was geweldig. Onze hoofden en harten liepen vol. De terugvlucht begon met een enorme vertraging vanwege technische problemen. Onderweg meldde de […]
Hij is echt bijzonder. Hij komt elk weekend even langs. zaterdag én zondag. Eerst wandelt hij naar het graf van zijn vrouw. Daarna komt hij een kopje koffie drinken in ons koffiehuisje op de begraafplaats. Heel vaak neemt hij kersenbonbons mee. Hij vertelt hele verhalen. Over zijn reizen naar Japan voor zijn werk, en over wat hij in dat land […]
Hoe vaak we er geweest zijn, weet ik niet meer. Wel herinner ik me diverse bezoekjes met mijn moeder aan mijn opa en zijn tweede vrouw, die alijd ”tante’ Ans bleef heten. Voor mijn moeder moet het moeilijk zijn geweest. Haar vader bezoeken met haar dochter, vernoemd naar haar jong overleden moeder. Na het heftige verdriet had haar vader zich […]
We scheelden een paar jaar, mijn buurmeisje en ik. Ze was altijd opgewekt, ook al leed ze aan een nare heupziekte. Ze was altijd in de straat blijven wonen waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. Nog steeds organiseerde ze één keer per jaar een gezellig avondje met ons, haar oude buren van nummer negenentwinig. Toen kreeg ze kanker, en overleed […]
Ik wilde hen alle vier een ansichtkaart sturen. Ik heb het toch niet gedaan. Het leek me niet echt geschikt, want naar wie moest ik ze sturen? Bovendien: ik had op geen van hen gestemd. Mijn relatie met hen bleef dus ambivalent. Maar toch wilde ik aandacht geven aan deze mijlpaal. Zij hadden die in de grond getimmerd. Door deze […]
