Lid sinds: 16 december 2012 (39 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 624 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
Soms weet je het gewoon, nog voordat je er woorden aan kunt geven. Ik kwam er voor het eerst in de zomer van 1988, weer alleen na een relatie van tien jaar. De afloop was eigenlijk meer een opluchting, het verdriet had ik in de drie jaren ervoor al gehad. Mijn stemming was dus vooral fris, klaar voor een nieuw […]
“Beste G, we hebben elkaar een hele tijd niet gesproken. Vorig jaar rond deze tijd hadden we een afrondend gesprek over het schooljaar. Ik vroeg je hoe jij terugkeek op wat er gebeurd was. Gelukkig heb je in de psychiatrie gewerkt, voordat je het onderwijs in ging. Daardoor zag je wat er aan de hand was. Ik heb je raad […]
Ik kende haar via mijn werk. We werden aanvankelijk min of meer tot elkaar veroordeeld. Ik wist veel over de aanpak van huiselijk geweld, zij meer over gemeentes. Ze was in een vorig leven burgemeester geweest, en later ook nog wethouder in een andere gemeente. Ik was wat op mijn hoede, het voelde alsof ik werd getest op mijn kennis […]
We zitten allemaal aan tafel, waarop krantenpapier is uitgespreid. Vol verwachting kijken we naar mijn vader, die de zak op tafel leeggiet. We delen met elkaar: iedereen krijgt evenveel pel pinda’s. Dan begint het doppen. Waar de anderen allemaal een noot openen, en de pinda’s eruit eten, heb ik mijn eigen strategie. Ik kraak de noot, en leg mijn pinda’s […]
Gisteren was het weer zover. Ons jaarlijkse ritueel: samen lunchen. En daarna een bezoekje brengen aan het kerkhof. Het is een mooi rustig plekje, met veel groen. Daar liggen mijn ouders, innig samen. Zoals ze ons hele leven geweest zijn. Toen ze – kort na elkaar – overleden, moesten we ook het ouderlijk huis leegruimen. Voor mij was dat derde […]
Ze keken wat bezorgd, mijn meest nabije mensen. “Heb je er wel zin in, je vakantie?” Ik antwoordde schouderophalend. Ik wist het niet. In de weken voorafgaand aan de zomerperiode was ik weer overvallen door angsten, stress en somberheid. Het onderwerp verschoof met de dag, echt alles wakkerde mijn paniek aan. Met een tas vol pillen vertrok ik met mijn […]
In mijn jeugd droegen vrouwen van middelbare leeftijd een regenkapje, doorzichtig en van plastic. Zo werden hun gepermanente krullen niet nat. Ik vond het vreselijk, en sprak met mezelf af nooit zoiets te gaan dragen. De mode van de bandeau, Palestijnensjaal en buff heb ik ook langs me heen laten gaan. En hoeveel sympathie ik ook voel voor jonge moslima, […]
Eerlijk gezegd heb ik er niet zoveel mee, borduren. Misschien komt het door mijn handwerkjuf op de basisschool. Zij kon mij als linkshandige niet goed uitleggen hoe ik moest breien. En dus bleef ik wekenlang kruissteken maken. Gepriegel, dat vind ik het, niks aan. Toch heeft deze handarbeid me een keer geraakt. In Antwerpen zag ik een enorme quilt van […]
“Probeer het wat luchtiger te zien”, is zijn professionele advies. “Bewegen, dat moet je, en verder eigenlijk alleen de dingen die je op de automatische piloot kunt doen”. Ik knik, maar zijn woorden komen niet echt binnen. Ik weet niet hoe het moet, lichter leven. Wel vaker ben ik het spoor kwijt. En hervind ik het ook weer. Maar nu […]
Meermalen heb ik het geprobeerd. De ingrediënten kan ik inmiddels dromen. Maar het is me nooit gelukt. Dan maar in de supermarkt gezocht naar alvast klaargemaakte versies. Of beter nog: bij de slager gekocht. De naamgeving gaf hoop: ze zouden smaken zoals oma ze vroeger al maakte. Maar het lijkt onmogelijk om de gehaktballen van mijn moeder te evenaren. Ik […]
