Schrijver
lisette
Lid sinds: 16 december 2012 (39 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 624 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
Biografie van lisette
Ik heb het schrijven herontdekt. Vroeger zei ik altijd dat schrijfster wilde worden, maar ik nam een omweg via de psychologie, het beleidswerk, het moederschap en het onderwijs. Ben nu 'sadder, but wiser', en geniet elke week van het schrijven van de 120 woords-columns! Ik ga op naar de 300e!
Geschreven stukjes
15 maart 2017 | 120w | 15 reacties
Pas op de dag zelf voel ik het. En ik herken het van eerdere keren. Na alle eindeloze op elkaar lijkende debatten met veel en toch geen thema, die ik meestendeels gevolgd heb, komt het nu aan op daden. En dat geeft een opwindend gevoel, en ook een van saamhorigheid. “Ga je ook ons land redden?”, vraag ik gekscherend aan […]
13 maart 2017 | 120w | 8 reacties
Trots, zo voel ik me wel die dag. Ik ben op pad met dochter van negentien en nicht van begin dertig. We gaan demonsteren in Amsterdam. Van de Dam naar het Museumplein. We doen mee aan de Women’s March. Omdat we niet willen dat haat ons verdeelt, dat verdeeldheid ons beeld bepaalt. We willen niet bang zijn voor de ander, […]
6 maart 2017 | 120w | 17 reacties
Het leek haar de beste oplossing. Een studie die medisch gericht was, en de exacte vakken daarbij betrok. Ze wilde geen gewone dokter worden, en ook niet eenzijdig zich verdiepen in biologie, scheikunde of natuurkunde. En toen bleek er een studie Medische Natuurwetenschappen te bestaan! Ze moest er wel voor naar Amsterdam, niet de stad van haar dromen. Voor haar […]
27 februari 2017 | 120w | 16 reacties
De laatste drie maanden van het afgelopen jaar heb ik het rondje bijna dagelijks gemaakt. Het duurt zo’n drie kwartier, en laat me zien dat ik naar mijn zin woon. Via de dijken langs de Eem loop ik met een grote boog terug via een klein moerasgebied. Ik kan elke dag opnieuw kiezen of ik via de beschutting van het […]
20 februari 2017 | 121w | 17 reacties
Het spijt me. Met het woord van deze keer kan ik niks. Yahtxee, volgens google en synoniemen. net, mijn vaste adviseurs in deze wereld, bestaat het niet eens. Het doet me denken aan dat spelletje met de dobbelstenen, yahtzee. Ik was er nooit goed in, en vond het vooral een kwestie van mazzel met gooien. Maar mijn broer won dan […]
16 februari 2017 | 120w | 10 reacties
Natuurlijk willen ze het zelf. Ze zijn het alleen zijn zat. Hebben geen tijd voor Tinder, laat staan voor een echte kroeg. Dus gaan ze op zoek naar een vrouw. Afgelopen zondag ontmoetten we de nieuwe boeren. Internationals, deze keer weer eens. De hele aflevering waren de boeren bezig met kiezen uit de brieven van de mogelijke ware vrouw van […]
13 februari 2017 | 120w | 13 reacties
Mijn huisgenoten worden er wat moe van. Ik zie een bepaalde blik in hun ogen, die het midden houdt tussen meelij en machteloosheid. Zelf zet ik me schrap, vind het niet eerlijk. Ik kan er toch ook niks aan doen? Sinds ik geestelijk ben gaan kwakkelen, merk ik hoe lichaam en ziel samenhangen. Meerdere keren verzoop ik vrijwel in mijn […]
12 februari 2017 | 120w | 8 reacties
Ze loopt eigenlijk al haar hele werkende leven rond in de wereld van de gezondheidszorg. Beklom de carrière-ladder traditioneel vrouwelijk: van in service verpleegkundige in een ziekenhuis tot senior adviseur in een expertisecentrum voor de zorg. Haar missie en passie zijn eigenlijk onveranderd gebleven: voor een goede verzorging van patiënten (cliënten, bewoners) is ook goede zorg voor verpleegkundigen nodig. Op […]
8 februari 2017 | 120w | 8 reacties
Mijn opa kwam niet uit Brabant. Hij reisde vanuit Maassluis naar ons in Breda. Eerst ging hij dan nog even naar de zaak. Voordat hij met pensioen ging, was hij werkzaam bij de lokale ijzergieterij. Kennelijk hadden ze daar soms zijn advies nog nodig. Ooit was mijn moeder zijn oogappel: zijn jongste kind, vernoemd naar zijn vrouw, mijn oma. Toen […]
30 januari 2017 | 120w | 30 reacties
Gelukkig wordt er de laatste tijd meer over gesproken. Ook op televisie. Zo zag ik laatst de bekende depressieveling Mike Boddé bij Jinek aan tafel zitten. Zijn verhaal ken ik inmiddels, al blijft het beroerd om te horen. Jarenlang geteisterd door een verlammende depressie, geen greintje vreugde in zijn leven. Naast Mike zat een frêle meisje, Laura. Zij bleek de […]