Lid sinds: 16 december 2012 (39 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 624 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
Het was mijn favoriete manier om onze werkzaamheden uit te leggen: “Wij zijn eigenlijk als het cement tussen alle losse onderdelen.” Een brede school, zo heette het gebouw waar we met ons allen introkken. In beleidstaal bleek het een multifunctionele accommodatie te worden genoemd. Wij als welzijnswerkers werden eraan toegevoegd om de verbindingen te maken tussen het gebouw en de […]
Soms kan ik er gewoon niet meer naar kijken. Het journaal biedt te vaak en teveel van hetzelfde. En altijd vinden we wat dichtbij gebeurt erger dan de ellende elders. De honderden doden in Bagdad zijn kennelijk minder groot nieuws dat een item over plastische chirurgie. Eigenlijk was het altijd al zo, alleen kenden we toen elders nog niet. Of […]
We hebben het eigenlijk alle vier. Geef ons een woord en we werken als een jukebox op een muntje. De liefde voor het verhaal is ons met de protestantse paplepel van mijn moeder ingegoten. Altijd met elkaar in gesprek, debat, discussie. Door woorden snapten en snappen we de wereld, en verwoorden we onze emoties. Keerzij is overigens dat er vaak […]
Mijn oma’s heb ik nooit meegemaakt. De ene was al dood voordat mijn moeder mijn vader leerde kennen, de ander schijnt mij als baby nog in haar armen te hebben gehad. Gelukkig werden beide opa’s wel oud. De vader van mijn moeder was een echte heer. Ik was altijd onder de indruk van hem: zijn huis was groot en donker, […]
Ik kan er zo dertien opnoemen, en slechts drie van hen zijn mannen. Mijn werkende leven heb ik dus vooral in de softe sector doorgebracht. Hoewel ik met hen dus minder ervaring heb, bevielen de man-managers me het best. Natuurlijk bevestigen uitzonderingen de regel. Baas Karin blijft mijn favoriet. Ze kwam in een roerige tijd, over voorgangster Riekje werd gezegd […]
Tijdens haar lange leven was ze niet bijster aardig voor haar man. Die man was (te) zachtaardig en de oudste broer van mijn vader. Ome Janus werkte bij de zedenpolitie. Ik heb nooit geweten hoe hij daar was. Elk jaar gingen we met onze twee families op vakantie naar de Hollandse kust. Het was een el dorado, voor ons allemaal. […]
Tot deze week wist ik niet wat occlusie betekende, en verwerkte ik twee betekenissen in mijn bekentenis-column (zie: ‘Eén keertje maar’). Nu blijk ik het zelf beleefd te hebben. In mijn eigen huis is er nota bene geoccludeerd! Hoofdpersoon is mijn dochter. Inmiddels is ze bijna negentien jaar, toen was ze een jaar of drie. Een engeltje om te zien, […]
Het gebeurt me niet vaak. En als ik al ga zoeken, dan is het om verborgen extra betekenissen te vinden. Dan kan ik op die manier bijzonder zijn. Ja, ik ben een aandachttrekker. Maar ach, wie eigenlijk niet? Deze keer kende ik het woord helemaal niet. Waarschijnlijk komt het ook omdat mijn kinderen één van de weinigen zijn, die nooit […]
Het kan geen toeval zijn. Vorige week zie ik een uitzending op televisie over een vrouw die zelfmoord heeft gepleegd. Heel veel ellende daaraan vooraf natuurlijk, waaronder een niet goed functionerende GGZ. Onder het mom van ‘de eigen verantwoordelijkheid’ worden kwetsbare psychiatrische mensen aan hun lot overgelaten. Mevrouw zou geen gevaar voor zichzelf of haar omgeving zijn. Totdat ze sprong. […]
Objectief ben ik natuurlijk niet. Eerlijk gezegd word ik een beetje misselijk als ik naar haar verhalen luister. Maar dat is niet eerlijk tegenover haar. Ze vertelt gewoon over haar werk. Natuurlijk zit haar ook wel een en ander dwars. Zo zijn er geen leidinggevenden meer, omdat alle teams zelfsturend zijn. Maar informeel is duidelijk wie er het meest te […]
