Lid sinds: 16 december 2012 (39 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 624 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
Eigenlijk vind ik meeuwen een beetje eng. Hun blik staat altijd boos, en klaar om in de aanval te gaan. De ervaringen van mensen die door hen beroofd zijn van hun broodje, versterken dit beeld. Ze zwermden bovendien altijd boven de vuilnisbelt in de buurt van mijn oude woonplaats, als een soort aasgieren cirkelend boven afvalresten. En hun geluid is […]
Mijn zoon trekt het niet meer. Om acht uur vertrekt hij naar boven. Op zijn kamer kan hij urenlang spelen op de X-box. Games waarin mensen elkaar om zeep helpen, of waarin auto’s frontale botsingen maken. Ik vind ze naar, maar ik ga ze hem niet verbieden. “Het is maar een spel, mam”, sust hij me. Om acht uur verschijnen […]
De theorie ben ik in de afgelopen jaren gaan herkennen. Ik weet niet of het ergens beschreven staat, maar voor mij is het bewijs afdoende geleverd. En elk jaar gebeurt het weer. Met dezelfde ingrediënten: veel (uit)slapen, geen schoolstress, en veel zon. Daarnaast een (bijna) totaalverbod op het gebruik van social media, en de tv als nutteloos apparaat om kleren […]
Ik ken het gevoel van binnenuit: hoe je met lange tanden kunt eten. Ik vond er niks aan: andijvie, spinazie of kool. Mijn ouders zullen soms wel ten einde raad geweest zijn. Gelukkig had ik een heilig ontzag in onze huisarts. Ik verdenk hem achteraf van een complot met mijn ouders. Hij schreef me als recept voor dat ik groenten […]
In mijn jonge jaren was het hip om geen beha te dragen. We lieten daarmee zien dat we niet in een keurslijf wilden passen. Met de jaren groeiden ook mijn borsten. Ik begon het wat ongemakkelijk te vinden om ze bij elke beweging te voelen deinen. Inmiddels draag ik alweer jaren een beha. Topless zonnen was nog een overgebleven restant […]
Ze staat ontspannen voor de klas. Het voelt als een droom die waarheid is geworden. Lesgeven is geweldig, de collega’s zijn aardig en inspirerend en de leerlingen kunnen haar niet moeilijk genoeg zijn. Hoe meer problemen, hoe leuker zij het vindt. Ze is als vrijwilliger binnengekomen met de vraag of ze mocht meekijken. Zou ze het wat vinden om bij […]
Iedereen wist het zeker, zij zou er wel komen. Het ging ook gewoon goed op haar nieuwe werk. Ze voelde zich vanaf de eerste dag erg welkom en op haar plek. Dit werk snapte ze, sterker nog: ze kon allerlei eerdere ervaringen inzetten. Ze voelde zich als vrijwilliger ook minder onder druk dan wanneer het een échte baan betrof. Een […]
Boos staat ze voor me. “U weet niet hoe het is mevrouw, om altijd maar weer te moe te zijn, als je hebt gewerkt. Ik wil deze stage niet meer!” Ik sputter wat tegen, zeg dat we toch juist geregeld hebben dat ze minder uren per dag mag werken, en dat ze zittend mag werken. Maar ze hoort me niet, […]
Ooit noemde iemand mij een moederskindje. Ik was toen al in de twintig. Ik twijfelde of ik het een belediging vond, was ik misschien een beetje kinderlijk? In de jaren erna koos ik steeds meer overtuigd om me te blijven verbinden met mijn ouders. Ons contact bleef, de uiterlijke vorm veranderde wat. Zo belde ik vroeger meer, en ging ik […]
De rouwkaart kwam niet onverwacht. Daags ervoor had ze me al ge-smst dat haar vader was overleden. Hij was al op leeftijd, maar zijn laatste gang was wel erg snel gegaan. “Heel onwerkelijk allemaal”, schreef ze me. Ik kieperde weer terug in mijn herinneringen. Mijn beide ouders zijn ook nog niet zo lang geleden overleden. Mijn moeder nu bijna twee […]
