Lid sinds: 16 december 2012 (38 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 624 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
Op verzoek van mijn oude vader duik ik op zolder achter het schot. Daar zou ik de kerstspullen vinden. Keurig in dozen verzameld, waarop dan de inhoud vermeld staat. Alles veilig in krantenpapier gepakt. Ik vind niet wat ik zoek. Dan hangen we de kerstkaarten maar niet op. Ik blijf zitten, en laat allerlei spullen door mijn handen gaan. Daarmee […]
Ik was er nooit geweest, totdat mijn vriendje er ging studeren. Een hele reis, want het dichtsbijzijnde treinstation ligt zes kilometer van het plaatsje vandaan. Door de weilanden doemen de eerste studentenflats al op, als wachttorens van een kasteel. Het heeft geen echte campus, de studenten wonen vooral in die torenflats. Later schuiven ze door naar de flatwijken, waar ze […]
Het was mijn favoriete griezelverhaal vroeger. “Pap, vertel nog eens van het kikkertje?” En dan verhaalde hij weer van een kikvors die in een karrenspoor terecht kwam en er niet uit kon. En daar kwam de trekker al aan, het kikkertje gilde, en gilde, en sprong net op tijd weg. “Als je maar echt wilt, dan lukt het je wel”, […]
Het blijft een feest met lading. Vroeger één van blijdschap. Ik mocht de dinerkaart schrijven, met mijn mooiste letters. Wat we allemaal niet gingen eten, die dagen: hoofd, voor, na en zelfs een tussengerecht. Later kwam mijn verzet: al dat eten, drinken en hangen, en dat terwijl er elders zoveel armoe is. Nee, ik at niet mee met de kerstmaaltijd […]
Bij elke verhuizing was hij erbij, haar vader. Hij verfde deuren, boorde gaten en legde elektriciteit aan. Als dank at hij dan mee. In haar vegetarische tijd kauwde hij zich dapper door de in de schil gekookte aardappelen heen. Ooit boorde hij een gat in de waterleiding, en kreeg een guts water over zich heen. Terwijl ze koortsachtig naar de […]
Tegenwoordig ben ik elke week ben ik bij mijn vader, om hem te helpen in het huishouden. Soms liggen de dingen nog op hun oude vertrouwde plekken, van zo’n veertig jaar geleden. Zoals de schaar aan de spijker. Maar soms ook niet meer. Zo was ik laatst de keukenrol kwijt. Die zat toch in die bruine, metalen houder, tussen het […]
We zijn het met ons volle verstand ingegaan. Meer nog met ons gehele gevoel. Gevoelens van loyaliteit en diepe genegenheid. Mijn moeder overleed vier maanden geleden volkomen onverwacht, na een ziekbed van drie dagen. Ze was op leeftijd, maar dan nog. Mijn vader bleef ontredderd achter. Jaren heeft hij samen met haar het huishouden gerund, maar zijn fysieke krachten zijn […]
Vanaf je geboorte doe je mee. Je bent een deel van het geheel. Op de basisschool lijkt het nog kinderspel, daarna wordt het menens. Je mag niet gaan voor een zesje, want anders tel je niet mee. Daarna moet je studeren, of je nu weet wat je wilt worden of niet. Dan gaan solliciteren en ook werk onder je niveau […]
Het is verplichte kost. We gaan op termijn fuseren. En dus moeten we erbij zijn, op hun tweedaagse. We overleggen vooaf in ons eigen team. Ach, we zijn toch ook wel benieuwd naar die club. En we willen vooral een goede indruk van onszelf achterlaten. De dagen zelf zijn druk, veel mensen en een vol programma. We merken nieuwsgierigheid naar […]
‘En keer dan weer, zonder haast en zonder oordeel, terug naar je ademhaling’. Keer op keer herhaalde mijn loopbaancach deze zin. Ik had een cursus mindfulness achter de rug, dus ik wist waar het over ging. Tjonge, wat bleek dat moeilijk voor me. Alles moest in een trager tempo, én ik mocht daar dan ook geen oordeel over vellen. En […]
