Lid sinds: 16 december 2012 (38 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 624 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
Ze zitten op de stoep, klapstoeltje erbij, kladblok op schoot. Na er drie gepasseerd te hebben, weet ik wat ze daar doen. Het zijn schoolmoeders langs de fietsroute. Vandaag doet groep zeven hun fietsexamen. Vijftien jaar geleden was ik daar ook bij betrokken. Ik herinner me geen stoeltje, wel het scoreformulier. Als ze langs mijn post kwamen, waren ze bijna […]
Hoeveel woorden kun je spreken in een half jaar? Hoeveel vertrouwen kun je opbouwen en weer afbouwen en weer op? Hoeveel details bespreek je als het over hoofdlijnen gaat? Hoeveel tweets kun je sturen om elkaar te beledigen? En hoe vaak zeg je niet wat je denkt of wat je weet als je de pers te woord staat? Is dit […]
Ik doe het graag, schrijven. Toch komt het er lang niet altijd van zoals ik wil. Soms zijn het alleen maar boze, verdrietige krabbels in mijn dagboek. Of blijft het bij de eeuwige lijstjes (wat kan ik, en wat wil ik niet meer). Het zijn de randverschijnselen van het pure handwerk: een tekst schrijven waar ik tevreden over ben, Een […]
Ze stonden op een oranje draaiplateautje: de kruiderij van vroeger thuis. In mijn herinnering ging het om zout, peper, nootmuskaat en kerrie. Genoeg voor mijn moeder om ons avondeten te bereiden. Op feestelijke dagen aten we stoofperen, waarin kaneelstokjes waren verdronken. Dat waren dus kruiden die er juist uitgehaald moesten worden om smaak te geven. Onlangs is onze keuken opgeknapt. […]
Al heel lang schrijf ik. Het begon met schriften vol avonturen van een Franse inspecteur en zijn commissaris. Zelfs een uitgever had ik bedacht. Op school genoot ik als we een verhaaltje mochten schrijven. Een paar woorden op het bord, en dan die spannende puntjes erachter. Ik kon helemaal verdwijnen in mijn verhaal. Ik schreef verhalen die ik voorlas. Ik […]
Het is inmiddels bijna acht jaar geleden. Met twaalf mensen zaten we bij elkaar. We waren boos op onze verhuurder: de huur steeg almaar en de service groeide niet mee. We zullen een brief hebben gestuurd. Ik herinner me vooral dat er op die avond het plan geboren is om een app-groep te starten voor de bewoners van huizen uit […]
Mijn huis is groot genoeg. Zij hebben niks meer, halsoverkop gevlucht voor het geweld van een Russische gek. Ik haal hen op van het station, drie tulpen, voor elk eentje. Ze weet niet waar haar man is. Ze heeft al vijf maanden niks meer van hem gehoord. Weg wilde ze, er was in haar land geen toekomst, zeker niet voor […]
Vroeger heette het een autovrij eiland. Toen werd de bagage vanaf de boot met paard en wagen verder gebracht. Op mijn tassen werd dan met krijt een onbegrijpelijke code gezet. Inmiddels is het eiland autoluw geworden. Bussen en taxi’s rijden af en aan bij de veerboot. Gelukkig wordt er ook gerecycled: zo is er een museum vol kunst van wrakhout. […]
Vier avonden in het jaar ga ik langs de deur, gewapend met een donkergroene collectebus. Ik doe het graag, een goed doel enzo. Niet alle huizen staan ervoor open: soms worden huis-aan-huisbladen wél gewenst, maar ongeadresseerd drukwerk niet. Er zijn ook uitgebreidere versies: zo mogen collectanten wel aanbellen, geloofsovertuigers en colporteurs weer niet. Ik heb een wat politieke collectebus bij […]
Kickboksen: het blijft een rare sport. Je mag elkaar ongelooflijk veel pijn doen. Er loopt een scheidsrechter rond in de boksring, dus er zijn regels. De vechters komen gehavend uit de strijd. Opgezwollen ogen, snijwonden en hersenschuddingen zijn vervelend, maar trekken weg voordat ze weer aan de slag mogen. Soms blijft een bokser wel zitten met de gevolgen van de […]
